49^ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

• Α) Αρνητικές συνέπειες της έλλειψης

• Β) Σχετικά με την πληρότητα του λόγου

• Γ) Έλλειψη στα Μαθηματικά

• Δ) Η θέση των πλανητικών τροχιών στο διάστημα

• Ε) Πλανητική κατοικησιμότητα

• Ζ) Τροχιές πλανητών και δορυφόρων ηλιακού συστήματος             σελίδα 2

• Η) Μέτρηση γης στη Γεωγραφία

• Θ) Εφαπτομένη Έλλειψης και εφαρμογές

• Ι) Ο κύκλος και η έλλειψη στο σχέδιο

• Κ) Προοπτικό κύκλου

• Λ) Κύκλος και έλλειψη στη Δομή του ατόμου

Δ) Η θέση των πλανητικών τροχιών στο διάστημα

  Ως Ηλιακό σύστημα θεωρούμε τον Ήλιο και τα αντικείμενα που συγκρατούνται σε τροχιά γύρω του χάρις στη βαρύτητα. Όλα αυτά σχηματίστηκαν πριν 4,6 δις έτη από ένα γιγάντιο νεφέλωμα αερίου και σκόνης. 

Τα ουράνια σώματα που, εκτός από τον Ήλιο, αποτελούν το Ηλιακό μας σύστημα είναι:

	Οι οκτώ μεγάλοι πλανήτες και οι δορυφόροι τους
	Οι νάνοι πλανήτες και οι δορυφόροι τους
	Οι χιλιάδες μικροί πλανήτες ή αστεροειδείς
	Τα σώματα της ζώνης του Kuiper
	Άγνωστος αριθμός από κομήτες
	Τα απειράριθμα μετέωρα και
	Η μεσοπλανητική ύλη

  Τα αντικείμενα με τη μεγαλύτερη μάζα που περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο είναι οκτώ πλανήτες, των οποίων οι τροχιές είναι σχεδόν ελλειπτικές και βρίσκονται πάνω στο επίπεδο που ορίζει η εκλειπτική. 

  Αν και η τροχιά όλων των πλανητών είναι ελλειπτική, δεν είναι όλες οι τροχιές ευθυγραμμισμένες ούτε είναι στο ίδιο επίπεδο. Γενικά, η τροχιά των περισσότερων πλανητών βρίσκεται (ανήκει) σε επίπεδο πολύ κοντά στο επίπεδο της τροχιάς της γης, το οποίο λέγεται εκλειπτική. Εξαίρεση αποτελεί ο Πλούτων, του οποίου το επίπεδο της τροχιάς σχηματίζει γωνία 17⁰ με την εκλειπτική.

  H εκλειπτική είναι το επίπεδο πάνω στο οποίο διαγράφεται η τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο. Το επίπεδο δε της εκλειπτικής ταυτίζεται σχεδόν με το επίπεδο πάνω στο οποίο διαγράφονται οι τροχιές των περισσότερων πλανητών (η απόκλιση είναι μικρότερη των 10 μοιρών), καθώς και με τον ισημερινό του Ήλιου.
Αυτό συμβαίνει λόγω της κοινής καταγωγής όλων των βασικών σωμάτων του Ηλιακού μας συστήματος από τον ίδιο πρωτοπλανητικό δίσκο. Σημειώνεται ότι η ονομασία της εκλειπτικής προήλθε από την ελληνική γλώσσα επειδή σε αυτό το επίπεδο παρατηρούνται οι εκλείψεις.

  Οι τροχιές των πλανητών έχουν την ίδια φορά (αντίθετη με τους δείκτες του ρολογιού) και θα λέγαμε ότι είναι πολύ περισσότερο κυκλικές παρά ελλειπτικές, δηλ. έχουν πολύ μικρή εκκεντρότητα. Η περισσότερο έκκεντρη τροχιά (ελλειπτική) ανήκει στον Ερμή και η λιγότερο έκκεντρη (κυκλική) στην Αφροδίτη. 
  Όλοι οι πλανήτες αυτοπεριστρέφονται με φορά αντίθετη με αυτή των δεικτών του ρολογιού (αριστερόστροφα), εκτός της Αφροδίτης και του Ουρανού που περιστρέφονται δεξιόστροφα. Ο άξονας περιστροφής των πλανητών παρουσιάζει κλίση λίγων μοιρών (από 3 έως 28 μοίρες), με εξαίρεση τον πλανήτη Ουρανό του οποίου ο άξονας περιστροφής είναι τόσο κεκλιμένος (98 μοίρες), ώστε να συμπίπτει σχεδόν με το επίπεδο της τροχιάς του.

   Το Ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται ανάμεσα σε δύο από τους σπειροειδείς βραχίονες στις παρυφές του Γαλαξία, και χρειάζεται γύρω στα 230 εκατομμύρια χρόνια για να συμπληρώσει μία τροχιά (ένα Γαλαξιακό Έτος), άρα εικάζεται ότι έχει εκτελέσει περί τις 20 με 25 περιφορές στη διάρκεια της ζωής του. 

Η τροχιακή ταχύτητα του Ηλιακού συστήματος είναι 217 km/sec, δηλ. 1 έτος φωτός ανά περίπου 1.400 έτη, και η κλίση του επιπέδου της εκλειπτικής ως προς το γαλαξιακό επίπεδο είναι περίπου 60 μοίρες. Η κατεύθυνση της πορείας του Ήλιου (λέγεται και άπηξ ή κόρυμβος) είναι ένα σημείο στον αστερισμό του Ηρακλή που βρίσκεται κοντά στο λαμπρό αστέρα Βέγα.