ΟΜΙΧΛΗ

  Η Ομίχλη είναι ένα φυσικό φαινόμενο που συμβαίνει στην ατμόσφαιρα, πολύ κοντά στην επιφάνεια του εδάφους ή της θάλασσας, που αποτελείται από πολύ μικρά υδροσταγονίδια προερχόμενα από την συμπύκνωση των υδρατμών της ατμόσφαιρας. Επειδή η ομίχλη σχηματίζεται πολύ κοντά στην επιφάνεια της Γης προκαλεί ελάττωση της  ορατότητας δημιουργώντας προβλήματα στις συγκοινωνίες ξηράς, θάλασσας και αέρα. Για τον λόγο, αυτό και η ορατότητα, εξετάζεται παράλληλα με την ομίχλη, προσδιορίζοντας έτσι την κατηγορία της δεύτερης. Γενικά η ομίχλη σχηματίζεται στις ακόλουθες περιπτώσεις:

      Όταν υπάρχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι πυρήνες συμπύκνωσης των υδρατμών δηλαδή μεγαλύτερος αριθμός σωματιδίων και

      Όταν ο αέρας είναι κορεσμένος από υδρατμούς (Σχετική υγρασία 100%).

Υπάρχουν δύο τρόποι κατάταξης ειδών ομίχλης:

v  Ο πρώτος είναι ανάλογα με την ορατότητα που επιτρέπει:

      Ομίχλη (fog): ορατότητα 0-1 χιλιόμετρα

      Υγρά αχλής (mist): ορατότητα 1-2 χιλιόμετρα

      Ξηρά αχλύς (haze): ορατότητα > 2 χιλιομέτρων.

v  Ο δεύτερος είναι ανάλογα του τρόπου σχηματισμού της:

      Ομίχλη ακτινοβολίας

      Ομίχλη αναμίξεως

      Ομίχλη οριζόντιας μεταφοράς ή ομίχλη θαλάσσης

      Θαλάσσιος καπνός

  Η  λέξη( ἡ) ὀμίχλη,ης , η οποία υπάρχει μόνο στην  Ἰλιάδα (4 φορές), ενώ στην  Οδύσσεια συναντάμε την παρεμφερούς σημασίας (ἡ) ἀχλύς, ύος, συνολικά 10 φορές στα δύο ποιήματα

Ομίχλη στη Λίμνη Ιωαννίνων

ΟΔ.  ι   143-146 Μτφ. Ν. Καζαντζάκη Ι.Θ. Κακριδή

νύκτα δι᾿ ὀρφναίην, οὐδὲ προυφαίνετ᾿ ἰδέσθαι: ἀὴρ γὰρ περὶ νηυσὶ βαθεῖ᾿ ἦν, οὐδὲ σελήνη οὐρανόθεν προύφαινε, κατείχετο δὲ νεφέεσσιν. ἔνθ᾿ οὔ τις τὴν νῆσον ἐσέδρακεν ὀφθαλμοῖσιν,

στη σκοτεινή νυχτιά  δεν έφεγγε να ιδούμε.  Πυκνή καταχνιά τα καράβια μας περίζωνε᾿ σε νέφη κρυμμένο το φεγγάρι είχε χαθεί κι αυτό ψηλά απ᾿ τα ουράνια.  Γι᾿ αύτό και το νησί τα μάτια μας δεν το 'χαν ξεχωρίσει.

ἀὴρ βαθεῖ᾿ = πυκνή  καταχνιά

Ομίχλη στην Αργολίδα

 

 Ο Οδυσσέας βρίσκεται πλησίον σε ένα νησί κοντά στη χώρα των Κυκλώπων. Όταν το πλησίασαν είχε πυκνή ομίχλη η οποία τους εμπόδιζε να το δουν.  Αυτό το καιρικό φαινόμενο θυμίζει ομίχλη οριζόντιας μεταφοράς ή ομίχλη θαλάσσης.

ΙΛ.  Γ   10-15 Μτφ. Ι.  Πολυλά

Εὖτ᾽ ὄρεος κορυφῇσι Νότος κατέχευεν ὀμίχλην  ποιμέσιν οὔ τι φίλην, κλέπτῃ δέ τε νυκτὸς ἀμείνω, τόσσόν τίς τ᾽ ἐπιλεύσσει ὅσον τ᾽ ἐπὶ λᾶαν ἵησιν· ὣς ἄρα τῶν ὑπὸ ποσσὶ κονίσαλος ὄρνυτ᾽ ἀελλὴς ἐρχομένων·

κι όπως ο Νότος καταχνιά σε κορφοβούνι χύνει, που δεν αρέσει του βοσκού, κι είναι χαρά του κλέφτη.  Και της νυκτός καλύτερη, και τόσ' είναι η μαυρίλα που κει που πέτραν έριξες μόλις το μάτι φθάνει, έτσι πυκνή σηκώνονταν απ' την ποδοβολή τους η σκόνη, καθώς έσχιζαν γοργά την πεδιάδα.

  Στην Ιλιάδα η ομίχλη παρουσιάζεται ως παρομοίωση αλλά και ως σύννεφο ομίχλης για τους θεούς να παρουσιαστούν ή όταν προστάτευαν ήρωες. Η  ιδέα της ομίχλης μπορεί να προέκυψε από τα σύννεφα της σκόνης που προκαλούνταν κατά τη διάρκεια μιας πραγματικής μάχης. Εδώ παρομοιάζεται σαν ομίχλη ο κουρνιαχτός σκόνης από τα πόδια που όδευαν.

 
Αριστερά :Τοιχογραφία μυκηναϊκή με αναφορά σε παράταξη μάχης,  Μουσείο Θήβας.       Δεξιά: Αυτοκίνητα διασχίζουν τον παγωμένο δρόμο στο Φέρμπανκς της Αλάσκα. Όταν η θερμοκρασία πέφτει στο 20 υπό το μηδέν (ένα συχνό φαινόμενο εδώ), ο καπνός των ξύλων που βγαίνει από τις καμινάδες, ξαναπέφτει στη γη, σχηματίζοντας ένα ομιχλώδες πέπλο.

ΟΔ.  λ   13-19 Μτφ. Αρ. Εφταλιώτη

«ἡ δ᾿ ἐς πείραθ᾿ ἵκανε βαθυρρόου Ὠκεανοῖο. ἔνθα δὲ Κιμμερίων ἀνδρῶν δῆμός τε πόλις τε, ἠέρι καὶ νεφέλῃ κεκαλυμμένοι: οὐδέ ποτ᾿ αὐτοὺς ἠέλιος φαέθων καταδέρκεται ἀκτίνεσσιν, οὔθ᾿ ὁπότ᾿ ἂν στείχῃσι πρὸς οὐρανὸν ἀστερόεντα, οὔθ᾿ ὅτ᾿ ἂν ἂψ ἐπὶ γαῖαν ἀπ᾿ οὐρανόθεν προτράπηται, ἀλλ᾿ ἐπὶ νὺξ ὀλοὴ τέταται δειλοῖσι βροτοῖσι.

στου τρίσβαθου βρεθήκαμε του Ωκεανού τις άκρες, εκεί που των Κιμμεριωτών είν΄ ο λαός κι η χώρα, που καταχνιά και σύγνεφα για πάντα τους σκεπάζουν, και του ήλιου του χρυσόλαμπρου δεν τους θωρούν οι αχτίδες, μήτε προς τ΄ αστερόσπαρτα σαν ανεβαίνει ουράνια, μήτ΄ απ΄ τα ύψη τ΄ ουρανού στη γης σαν κατεβαίνει, μόνε τους άμοιρους φριχτή πλακώνει πάντα νύχτα.