ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

   Το φως του ήλιου εκτός που επιτρέπει στη ζωή να ακμάσει, διαδραματίζει επίσης έναν κρίσιμο ρόλο στον καθορισμό του καιρού και του κλίματος του πλανήτη μας. Πρακτικά ανεξάντλητη πηγή φωτεινής και θερμικής ενέργειας, ο Ήλιος αποτελεί για τη Γη (και για κάθε είδος ζωής) την καρδιά του πλανητικού οργανισμού, η οποία με τους θερμικούς, φωτεινούς και μαγνητικούς παλμούς της προσδίδει τη γονιμότητα στον πλανήτη μας.

Φωτογραφία του Ήλιου

   Στα ομηρικά έπη διαφαίνεται η επίδραση  του Ήλιου στη ζωή των ανθρώπων.

ΟΔ.  τ   433-435  Μτφ. Ν. Καζαντζάκη Ι.Θ. Κακριδή

Ἠέλιος μὲν ἔπειτα νέον προσέβαλλεν ἀρούρας ἐξ ἀκαλαρρείταο βαθυρρόου Ὠκεανοῖο, οἱ δ᾿ ἐς βῆσσαν ἵκανον ἐπακτῆρες:

Την ώρα ο ήλιος που πρωτόριχνεν, απ᾿ το βαθύ κινώντας  τον Ωκεανό τον αργοσάλευτο, το φως του στα χωράφια, φτάναν σε λόγγο οι κυνηγάρηδες

   Η Γη δέχεται μόλις το ένα δισεκατομμυριοστό της θερμότητας που ακτινοβολεί ο Ήλιος (στο κέντρο του υπολογίζεται ότι θερμοκρασία είναι τουλάχιστον 14.000.000 °C). Η υπόλοιπη θερμότητα χάνεται στο Διάστημα. Παρά τη μηδαμινότητα των τιμών αυτών, η ηλιακή θερμότητα, εκτός του ότι προκαλεί την εξάτμιση 600 δισεκατομμυρίων κ.μ. από τα γήινα ύδατα (τα οποία μεταπίπτουν σε αέρια κατάσταση) είναι και το αίτιο όλων των μετεωρολογικών φαινομένων που συμβαίνουν στον πλανήτη μας.

   Η θερμότητά του ταξιδεύει προς όλες τις κατευθύνσεις και είναι η έσχατη πηγή ενέργειας στη γη. Αυτή η ενέργεια είναι το αίτιο για όλα τα είδη των καιρικών φαινομένων.   Παραδείγματος χάριν, ο αέρας εμφανίζεται όταν το φως του ήλιου θερμαίνει το έδαφος, το οποίο θερμαίνει τον αέρα επάνω απ’ αυτό. Έτσι ο ζεστός αέρας ανέρχεται και ο δροσερός ως βαρύτερος τον βοηθάει στην άνοδο σπρώχνοντάς τον  ώστε να πάρει τη θέση του. Ο ήλιος βοηθάει στη δημιουργία του αέναου κύκλου του νερού. Το νερό εξατμίζεται από τους ωκεανούς, τα ποτάμια, τις λίμνες και όλα τα επιφανειακά ύδατα δεδομένου ότι το φως του ήλιου θερμαίνει την επιφάνειά τους δημιουργώντας τα σύννεφα που μπορούν τελικά να προκαλέσουν βροχές.

Υδρολογικός κύκλος

Και κατά τον Όμηρο ΟΔ.  τ   205-208 Μτφ. Ν. Καζαντζάκη Ι.Θ. Κακριδή

ὡς δὲ χιὼν κατατήκετ᾿ ἐν ἀκροπόλοισιν ὄρεσσιν, ἥν τ᾿ Εὖρος κατέτηξεν, ἐπὴν Ζέφυρος καταχεύῃ: τηκομένης δ᾿ ἄρα τῆς ποταμοὶ πλήθουσι ῥέοντες: ὣς τῆς τήκετο καλὰ παρήϊα δάκρυ χεούσης,

Πως λιώνει σε βουνά ψηλόκορφα το χιόνι, που ο πονέντης  πρώτα το στοίβαξε, και το 'λιωσε φυσώντας ο σιρόκος,  κι ως λιώνει, τα ποτάμια φούσκωσαν και κατεβάζουν — όμοια  κι εκείνη έχυνε δάκρυα κι έλιωνε το μηλοπρόσωπό της,

  Οι μεγάλοι παράγοντες που επηρεάζουν τον καιρό και το κλίμα παγκοσμίως σήμερα είναι ο ήλιος, ο κύκλος του νερού, και η ατμόσφαιρα που μας περιβάλλει. Ίσως τη μεγαλύτερη επιρροή στον καιρό και το κλίμα του πλανήτη μας σήμερα την προκαλεί ο ήλιος επειδή το ποσό φωτός του ήλιου που θα λάβει ένας τόπος θα καθορίσει το κλίμα του. Το ποσό ηλιακής ενέργειας που θα απορροφήσει ένας τόπος έχει επιπτώσεις στο ποσό της πτώσης και της εξάτμισης του νερού. Αυτή η ατελείωτη διαδικασία της μεταφοράς νερού, από τα σύννεφα και πίσω πάλι στη, καλείται ο κύκλος του νερού. Η ατμόσφαιρα μάς προστατεύει από τις ακραίες θερμοκρασίες και είναι το σημείο στο οποίο συμβαίνουν όλα τα καιρικά φαινόμενα. 

 Σύμφωνα με τη σύγχρονη μετεωρολογία καιρός είναι η κατάσταση που επικρατεί στην ατμόσφαιρα μια δεδομένη χρονική στιγμή και σε έναν τόπο, όπως αυτή καθορίζεται από τη θερμοκρασία, την πίεση, την υγρασία, την ένταση και την κατεύθυνση του ανέμου. Οι τιμές των στοιχείων αυτών για μια σχετικά μικρή περιοχή και ο τρόπος με τον οποίο συνδυάζονται σε μια χρονική στιγμή διαμορφώνουν τον καιρό ενός τόπου, ο οποίος εκδηλώνεται με ηλιοφάνεια, σύννεφα, βροχές, ανέμους, χιόνι κ.α.

   Ο καιρός μεταβάλλεται διαρκώς. Το κλίμα είναι η σύνθεση (συνδυασμός όλων των στοιχείων) του καιρού σε ένα συγκεκριμένο μέρος. Κάποια είδη κλίματος παρουσιάζουν αξιοσημείωτες μεταβολές κατά τη διάρκεια του χρόνου. 

ΟΔ.  δ   563-568 Μτφ. Αρ. Εφταλιώτη

ἀλλά σ᾿ ἐς Ἠλύσιον πεδίον καὶ πείρατα γαίης ἀθάνατοι πέμψουσιν, ὅθι ξανθὸς Ῥαδάμανθυς τῇ περ ῥηίστη βιοτὴ πέλει ἀνθρώποισιν: οὐ νιφετός, οὔτ᾿ ἂρ χειμὼν πολὺς οὔτε ποτ᾿ ὄμβρος, ἀλλ᾿ αἰεὶ Ζεφύροιο λιγὺ πνείοντος ἀήτας Ὠκεανὸς ἀνίησιν ἀναψύχειν ἀνθρώπους:

παρά στα πέρατα της γης, στα Ηλύσια τα λημέρια, που ΄ναι ο ξανθός Ραδάμανθης, οι θεοί θε να σε στείλουν, εκεί που οι μέρες των θνητών ανάλαφρες διαβαίνουν· δεν έχει ούτε χειμώνα εκεί, μήτε βροχή και χιόνι, μόνε τ΄ αγέρι το γλυκό του Ζέφυρου ανεβάζει.