49ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ « ΝΕΦΕΛΑΙ »
Κάθε μαθητής που συμμετέχει στο έργο διασκεύασε το ρόλο του
ΑΦΗΓΗΤΗΣ : Ο Στρεψιάδης είναι ένας πλούσιος γέρος χωριάτης της Αττικής, ο οποίος παντρεύτηκε μία Αθηναία αριστοκρατικής καταγωγής και ανακαλύπτει πως είναι χρεωμένος λόγω του μοναχογιού του Φειδιππίδη. Κακομαθημένος από τη μάνα του ασχολείται με το στοίχημα των αλόγων και τις ιπποδρομίες και συνέχεια χάνει λεφτά. Έτσι ο Στρεψιάδης αναγκάζεται να δανειστεί και είναι καταχρεωμένος. Συμβουλεύει τον γιό του να πάει στη σχολή του Σωκράτη να μάθει τη σοφιστική ρητορική, ώστε να αποφεύγουν τους δανειστές και να τα καταφέρνουν με τα ψέματα στα δικαστήρια. Ο γιος του αρνείται να πάει στη σχολή, φοβούμενος να συναναστραφεί με ανθρώπους που δεν έχει καλή γνώμη, αλλά και δεν ήθελε να εγκαταλείψει τα άλογα και τις συνήθειές του. Ο Στρεψιάδης αποφασίζει να πάει αυτός ως μαθητής στο Σωκράτη αν και γέρος.
ΧΟΡΟΣ:
Νεφέλαι ιπτάμεναι
μεταξύ ουρανού και γης
ως επόπται ιστάμεναι …σταθερά
Νεφέλαι ουδέτεραι , ουδετέρας μορφής, Νεφέλαι
Αδιαφόρως κοιτώντας, αργά προχωρώντας
ενίοτε δε και τη δρόσο σκορπώντας… Νεφέλαι.
Ως βροχή και χαλάζι ή χιόνι , με ποικίλας μορφάς, Νεφέλαι.
Έτσι λοιπόν σταθερά και αργά ανυψούμεθα,
εκ βαθέως και γοερού ωκεανού,
Εις βουνών κορυφές με ποικίλες μορφές … Νεφέλαι.
Στεψιάδης:
(Χτυπάει την πόρτα και φωνάζει):
Παιδί … μικρέ!
(Βγαίνει ο μαθητής)
Μαθητής:
Άε στο διάβολο! Ποιος είναι αυτός που βρόντηξε την πόρτα;
Στ:
Του Φείδωνα ο γιός, ο Στρεψιάδης, από την Κολοκυνθού, κι εγώ μαθητής έρχομαι να
γίνω.
(Ανοίγει η πόρτα και φαίνεται το
εσωτερικό του σπουδαστηρίου με αστρονομικά και γεωμετρικά όργανα, παπύρους
κυλίνδρους, και κρεμασμένο ψηλά τον Σωκράτη σε μία σκάλα να κοιτάζει τον ουρανό.
Οι μαθητές είναι σκυμμένοι σα να ψάχνουν στο χώμα. )
Στ:
Ω! Ηρακλή! Τι είναι τούτα τα θηρία;
Μα: Γιατί απορείς; Σαν τι σου φαίνεται πως μοιάζουν;
Στ:
Σαν τους Σπαρτιάτες που πιαστήκαμε στην Πύλο. Για στάσου … γιατί αυτοί
κοιτάζουνε το χώμα;
Μα:
Ψάχνουν να βρουν τι είναι κάτω …
Στ:
Βολβούς ψάχνουν να βρουν. Μη σε μέλει τίποτα. Ξέρω εγώ που βρίσκονται μεγάλοι
και όμορφοι. … Μα τι κάνουν αυτοί που είναι χάμω πεσμένοι;
Μα:
Αυτοί ερευνούν τα κάτω από τον Τάρταρο
σκοτάδια.
Στ:
Και γιατί ο πισινός τους τον ουρανό κοιτάζει;
Μα:
Μονάχος του αυτός μελετάει Αστρονομία.
(οι
μαθητές απομακρύνονται και ο Στρεψιάδης περιεργάζεται τα αστρονομικά όργανα.)
Στ:
Για το θεό! Τι είναι όλα αυτά; Πες μου.
Μα:
Αστρονομία.
Στ:
Κι αυτό εδώ;
Μα:
Γεωμετρία.
Στ:
Τι χρησιμεύει;
Μα:
Να μετράς τη Γη.
Στ:
Που είναι για μερίδιο;
Μα:
Όχι, όλη τη Γη.
Στ:
Αστεία λες…. Πάντως η ιδέα είναι δημοκρατική, και χρήσιμη.
Μα:
(Δείχνει τον χάρτη) Αυτή
είναι η περίμετρος της Γης. Βλέπεις; Εδώ είναι η Αθήνα.
Στ:
Τι λες μωρέ, δεν το πιστεύω. Αφού δεν βλέπω
δικαστές να κάθονται στην έδρα.
Μα:
Αυτή είναι η χώρα η Αττική… αλήθεια σου λέω.
Στ:
(Βλέπει τον Σωκράτη στη σκάλα.)
Ε,
πες μου, ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος στη σκάλα πάνω;