49ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Αδ: Αυτό να το πεις στον Ηρακλή; Χέστη! πιο λεβέντη απ’ αυτόν δεν είδε ο κόσμος. Δεν θα πω πολλά γιατί πολλά λένε όσοι δεν ξέρουν τι να πουν. Άκου μόνο αυτό, γιατί η ηθική θέλει ηθική για να δικαιωθείς, και την ηθική από αλλού δεν θα την βρεις.
Σκέψου νεαρούλη μου, πως με αυτόν όλες τις ηδονές θα στερηθείς, γλυκούληδες, γυναίκες, φιλιά, φαγιά ποτά, διασκεδάσεις.
Φε:
Όπα ρε για αράξτε λίγο. Με έχετε τρελάνει.
(ακολουθεί, τον άδικο λόγο)
(ένας μαθητής παίρνει το λόγο)
ΠΑΙΔΙ: Τι άδικος και δίκαιος λόγος. Τι φούμαρα είναι αυτά. Εμείς οι μαθητές θέλουμε ένα σχολείο που να είναι ισότιμο για όλους όσους ζουν στη χώρα αυτή. Η ιδιωτική εκπαίδευση και τα φαινόμενα παραπαιδείας αποτελούν παθογένεια του εκπαιδευτικού συστήματος, η οποία πρέπει να γίνει περιττή μέσα από την ουσιαστική αναβάθμιση του Δημόσιου Σχολείου. Όλα τα πτυχία –γλώσσες, πληροφορική, μουσική– και όλη η μάθηση να γίνονται μέσα στο σχολείο χωρίς παραπομπή της στο σπίτι.
Θέλουμε
ένα ενιαίο τύπου Λυκείου Θεωρίας και Πράξης με ένταξη σε αυτό και παράλληλη
αναβάθμιση της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης, στο πλαίσιο του οποίου
θα παρέχεται και η τεχνολογική διάσταση της γενικής μόρφωσης. Θέλουμε ελεύθερη
πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση των αποφοίτων του Ενιαίου Λυκείου, ο δε
καθορισμός των προγραμμάτων σπουδών να μην υπηρετεί τις ανάγκες της αγοράς,
αλλά τις ανάγκες του μαθητή.
(Μουσική- χορός για μάθηση Φειδιππίδη)
Φε: Σου ’ρθα.
Στ: Μπράβο παιδί μου. Χαίρομαι, και όπως έμαθα έδιωξες και δύο δανειστές. Γι’ αυτό τραπέζι θα σου κάνω να το γλεντήσουμε.
Χορός:
Κ: Τι κακό ν’ αγαπάς αδικίες. Κι αυτός εδώ ο γέρος το παράκανε, μα
σήμερα δε τη γλιτώνει.
Έτσι κάνουμε πάντα εμείς
Κ: Ότι εμείς αγαπάμε εδώ κάτω στη γη
τους ανθρώπους, τα φυτά και τα ζώα. Πάντα έτσι σταθερά δοκιμάζουμε .
Έτσι κάνουμε πάντα εμείς
Κ: Όταν κάποιος ζητάει από εμάς
συνδρομή για τις άνομες πράξεις του, το δρόμο του ανοίγουμε, για να φθάσει
πρώτος στην καταστροφή
Έτσι κάνουμε πάντα εμείς
Στ: Ωχ Ωχ! Γείτονες και συγγενείς
και φίλοι γλιτώστε με!
Όχου
το κεφάλι μου
Βρε ανάγωγε τον πατέρα σου δέρνεις;
Φε:
Φάπα , ξάπλα πατέρα.
Στ:
Κάθαρμα, ξεπατωμένε
Φε:
Επιβαρύνεις τη θέση σου.
Στ: Τον πατέρα σου χτυπάς ;
Φε: Θα σου δείξω ότι έχω δίκιο. Εσύ γιατί με χτύπαγες όταν ήμουνα μικρός;
Στ: Πάψε να χτυπάς. Θα διδάξεις τα παιδιά σου να σου δίνουν ξύλο;
Φε: Κι αν δεν κάνω; Τζάμπα ξύλο θα ’χω φάει, κι εσύ στον τάφο θα ’σαι κι εμένα κορόιδο θα με έχεις περάσει
Στ: Αχ! Άτιμε Σωκράτη. Θα στο κάψω το σοφιστικίο σου.
ΧΟΡΟΣ:
Νεφέλαι ιπτάμενε
μεταξύ ουρανού και γης
ως επόπται ιστάμεναι …σταθερά
Νεφέλαι ουδέτεραι, ουδετέρας μορφής, Νεφέλαι
Εμείς,
φεύγουμε τώρα
Εκεί πάντα εμείς
Εκεί πάντα εμείς
Εμείς,... αι… νε…φε ….λαι