«Ο καύσωνας» ζωγραφισμένο από τον Ντόκο Ερμόλ , μαθητή της Α΄ Λυκείου
Έχετε δει καιρικά φαινόμενα να φτάνουν στο
ζενίθ της ισχύς τους; Έχετε φτάσει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης; Έχετε
τρομάξει υπερβολικά; Ακούστε την δική μου ιστορία μέσα από την προσωπική μου
εμπειρία η οποία έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου από τότε που ήμουν
δεκαέξι χρονών.
«Η μητέρα» ζωγραφισμένο από την Γαλατερού Αφροδίτη, μαθήτρια της Α΄ Λυκείου
Καταρχάς επιτρέψτε μου να σας συστηθώ. Με λένε
Σοφία και πλέον είμαι σαράντα εφτά ετών. Έχω δύο υπέροχα παιδιά και μένουμε
όλοι μαζί εκεί που εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα, σε μια μονοκατοικία στην Νέα
Φιλαδέλφεια. Εκεί λοιπόν ήμουν και όταν ξέσπασε ο μεγαλύτερος καύσωνας της
Ελλάδος. «Ο φονικότερος καύσωνας στην χώρα», όπως χαρακτηρίστηκε!
«Από το σκοτάδι στο φως» ζωγραφισμένο από τον Κωστάκη Γεώργιο, μαθητή της Γ
΄ Λυκείου
Για όσους δεν
γνωρίζουν, ο καύσωνας είναι μια παρατεταμένη περίοδος πολύ ζεστού καιρού, με
ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες για μια ορισμένη περιοχή, και μπορεί να
συνοδεύεται από υψηλή υγρασία.
«Απελπισία» ζωγραφισμένο από την Λουίζου Νεφέλη, μαθήτρια της Α΄ Λυκείου
Μπορεί
ο ορισμός του να μην το κάνει να ακούγεται τόσο τρομερό αλλά μόνο αν το
ζήσεις μπορείς να καταλάβεις την απελπισία που νιώθεις όταν κυριολεκτικά
λούζεσαι με τον ιδρώτα σου.
«Καυτός
καιρός»
ζωγραφισμένο από τον Ντόκο Ερμόλ, μαθητή της Α΄ Λυκείου.
Θυμάμαι ήταν Σάββατο 19
Ιουλίου του ’87. Είχαμε κανονίσει από την προηγούμενη εβδομάδα με τις
κολλητές μου φίλες να πάμε να φάμε στα
Goody’s
και μετά να κάτσουμε στην πλατεία της Φιλαδέλφειας ώσπου να νυχτώσει. Η
αλήθεια είναι ότι από την Παρασκευή το βραδύ όλοι στο σπίτι είχαμε
παρατηρήσει μια άνοδο στην θερμοκρασία αλλά κανένας δεν έδωσε ιδιαίτερη
σημασία. Μόνο η γιαγιά Αντωνία γκρίνιαζε λίγο περισσότερο από τις άλλες
μέρες εκείνο το βράδυ, αλλά εγώ πιστεύω πως ήταν άπλα επειδή έχανε από την
μαμά στην ξερή και όχι τόσο για την ζέστη.
«Ζέστη
γύρω από το τραπέζι»
σχεδιασμένο στον υπολογιστή από την μαθήτρια Μπάντου Ελένη- Σοφία, της Γ
΄ Λυκείου, εμπνευσμένο από γνωστό σχέδιο
Όταν
ξημέρωσε λοιπόν το Σάββατο που τόσο περίμενα και σηκώθηκα από το κρεβάτι,
ξαφνικά με έπιασε μια τρομερή ζαλάδα και αναγκάστηκα να ξανά καθίσω στο
κρεβάτι μου. Μου πήρε λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσω πόσο πολύ
ζεσταινόμουν και τι ήταν αυτό που μου προκάλεσε την τόση δυνατή ζαλάδα. Η
ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική και με κάθε μου ανάσα ένιωθα να πνίγομαι.
Προσπάθησα να ξανά σηκωθώ με πιο αργές και σταθερές κινήσεις για να καταφέρω
να φτάσω στην κουζίνα από την οποία άκουγα άγνωστες φωνές.
«Το πρωινό» ζωγραφισμένο από την Γαλατερού Αφροδίτη, μαθήτρια της Α΄
Λυκείου
Φτάνοντας στην κουζίνα αντίκρισα την μαμά και
τον μπαμπά να κάθονται έντρομοι μπροστά από τον ανεμιστήρα ακούγοντας μια
εκπομπή στο ραδιόφωνο της οποίας ο εκφωνητής ήταν εξίσου έντρομος με αυτούς.
Από ότι μπορούσα να ακούσω και να καταλάβω ο σοκαρισμένος εκφωνητής μίλαγε
για την αφόρητη ζέστη που επικρατούσε
«Λίγη δροσιά» ζωγραφισμένο από τον Ντόκο Ερμόλ , μαθητή της Α΄ Λυκείου
«Προφυλαχτείτε καλά γιατί ο καύσωνας δεν προβλέπεται να μας αφήσει σύντομα».
« Αγωνία στο φως του Ήλιου» ζωγραφισμένο από την Αμπορντιάν Μαλάκ, μαθήτρια
της Γ΄ Λυκείου
Στο
άκουσμα του καύσωνα τρόμαξα πολύ. Δεν είχα ξανά βιώσει ποτέ καύσωνα και για
αυτό ένα τεράστιο κύμα από αγωνία και τρόμο ένιωσα να με πνίγει.
«Οι ειδήσεις» ζωγραφισμένο από τον Ντόκο Ερμόλ και τον Μοχάμαντ Ζεσάν
μαθητές της Α΄ Λυκείου
Πλησίασα
τους γονείς μου αλλά χρειάστηκε να τους σκουντήξω για να με καταλάβουν καθώς
ήταν απόλυτα αφοσιωμένοι στην ραδιοφωνική εκπομπή…. Ή στις δικές τους
έντρομες σκέψεις, ποιος ξέρει; Τους ρώτησα τι πρόκειται να κάνουμε και
εκείνοι προσπαθώντας να είναι όσο πιο ήρεμοι μπορούσαν, μου εξήγησαν.
«Η
γιαγιά» ζωγραφισμένο από την Χαϊκάλη Μαρία, μαθήτρια της Α΄ Λυκείου.
Όλη μέρα την πέρασα μπροστά από τον ανεμιστήρα
με την μουρμούρα της γιαγιάς, την στεναχώρια μου που δεν με αφήνουν οι
γονείς μου να βγω βόλτα λόγω της υπερβολικής ζέστης και τον ιδρώτα που
έτρεχε ασταμάτητα στο μέτωπό μου.
«Ζέστη» ζωγραφισμένο από την Πλέσκα Παρασκοβία , μαθητρια της Α΄ Λυκείου
Οι
υπόλοιπες οκτώ μέρες μπορούν να χαρακτηριστούν και ως μαρτύριο. Το ραδιόφωνο
καθημερινά ανακοίνωνε τα θύματα του καύσωνα. Ήταν σαν να βρισκόμασταν σε
εμπόλεμη κατάσταση.
Μέχρι την όγδοη ημέρα οι νεκροί είχαν περάσει
τους 1.300 και όλοι ήμασταν τρομοκρατημένοι. Τότε δεν υπήρχε η πολυτέλεια
του κλιματιστικού κάτι το οποίο έκανε την κατάσταση πολύ δύσκολη μιας και η
θερμοκρασία δεν έπεφτε κάτω από τους 30 βαθμούς ούτε τη νύχτα. Η κατανάλωση
του νερού είχε φθάσει στο ζενίθ γιατί όλοι έψαχναν να δροσιστούν.
«Ανάσα δροσιάς» ζωγραφισμένο από την Σταύρου Καίτη, μαθήτρια της
Α΄ Λυκείου
Η ξηρασία απλωνόταν παντού και τα ζώα
απεγνωσμένα επιζητούσαν λίγο νερό.
