49ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ - ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ - ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ - ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ - ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΘΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ - ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ - ΕΤΗΣΙΑ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΩΝ 2020 - ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ - ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Το πράσινο συντελεί στην απορρύπανση της επιβαρυμένης ατμόσφαιρας, την αισθητική και την εν γένει βιωσιμότητα του αστικού χώρου. Επιπλέον συμβάλλει στην κοινωνική, ψυχολογική και οικονομική διέξοδο του ανθρώπου της πόλης, στη βελτίωση της υγείας και της διάθεσης των κατοίκων της περιοχής, στην περιβαλλοντική εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση, στη βελτίωση του κλίματος με την επίδραση που έχουν τα φυτά στη ρύθμιση της θερμοκρασίας, στην εξισορρόπηση της υγρασίας, στη συγκράτηση των εδαφών από τη διάβρωση, στη βελτίωση του φωτεινού καθεστώτος, στη βελτίωση της ποιότητας του αέρα και στη ρύθμιση της κυκλοφορίας του. Ακόμα, μια ώρα επαφής με τη φύση, βελτιώνει την απόδοση μνήμης και προσοχής.
Οι πράσινες γωνιές του Αγίου Ελευθέριου όπως άλση, πάρκα και περιαστικά δάση αποτελούν χώρους αναψυχής, χαλάρωσης και δίνουν την ευκαιρία κοινωνικών συναναστροφών, μεταξύ των κατοίκων της περιοχής μας. Οι χώροι πρασίνου είναι ανεκτίμητος πλούτος για την περιοχή, αφού προσφέρουν εξαιρετικά πολύτιμες υπηρεσίες στην ποιότητα ζωής των κατοίκων, περιορίζοντας την ατμοσφαιρική ρύπανση και μειώνοντας τους θορύβους, λόγω της επιβράδυνσης της ταχύτητας του ανέμου μέσα από τη βλάστηση.
Ο Άγιος Ελευθέριος είναι συνοικία της Αθήνας και ανήκει στο 5ο δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων. Συνορεύει βόρεια με τα Άνω Πατήσια και νότια με τα Κάτω Πατήσια. Βασικοί οδικοί άξονες είναι η οδός Αχαρνών που ξεκινάει από το κέντρο της Αθήνας, η οδός Καυτατζόγλου και η οδός Τσούντα που οδηγούν στην Εθνική.
Γειτονιά Άγιος Ελευθέριος Ι και ΙΙ Περικλείεται από τις οδούς: Βικέλα, Λ. Ιωνίας, Κοκκινάκη και Κουρτίδου.
Η Καυτατζόγλου το 1970
Η περιοχή στο παρελθόν ήταν γεμάτη ανθόκηπους, λαχανόκηπους και χωράφια, όπου διέρρεαν διάφορα μικρά ή μεγαλύτερα ρέματα και κατοικήθηκε από εργαζόμενους ανθρώπους, βιοπαλαιστές, χτίστες, μαραγκούς κλπ, που αγωνίστηκαν για να αξιοποιηθεί η περιοχή τους.
Τη δεκαετία του 1940 περίπου, λειτούργησε η Βιοτεχνία κουμπιών και σκληρών διακοσμητικών αντικειμένων για ρούχα (καρφίτσες, αγκράφες, πόρπες κλπ) με την επωνυμία «Νίνα» –σημερινή ιδιοκτησία Αργυρόπουλου- με ισόγειο κτίσμα και κεντρικό κατάστημα διάθεσης των ειδών του επί της οδού Ερμού. Αργότερα επεκτάθηκε και έφτασε να γίνει τριώροφο κτίσμα και λειτούργησε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Προμήθευε και το εργοστάσιο Ναθαναήλ με τα απαραίτητα κουμπιά για τα είδη ρουχισμού.
Εργοστάσιο «ΝΙΝΑ» Αργυροπούλου
Το κτήριο αποτελεί σήμερα κίνδυνο για τη δημόσια υγεία λόγω προβλημάτων με τρωκτικά και άλλα παράσιτα. Χρειάζεται αξιοποίηση του υπάρχοντος κτιρίου και δημιουργία μουσείου και κέντρου πολιτισμού και ενοποίηση αυτού με το πάρκο.
Στις 4 Αυγούστου 1961 εγκαινιάστηκε και ξεκίνησε τη λειτουργία του ο ομώνυμος σταθμός του Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου. Αυτό βοήθησε ακόμα περισσότερο στην ανάπτυξη των τοπικών εργοστασίων και βιοτεχνιών και στην αύξηση του τοπικού πληθυσμού. Τη δεκαετία αυτή παρατηρείται ένας οικοδομικός οργασμός που αλλάζει ριζικά το χαρακτήρα της περιοχής. Ωστόσο δεν παύει να υπάρχουν περιοχές πρασίνου με δέντρα κατά μήκος όλων σχεδόν των δρόμων, καθώς και μικρές νησίδες πρασίνου.
Μέχρι το 1960 στην περιοχή υπήρχε πληθώρα μονοκατοικιών και αυτό συνέβαινε γιατί αποτελούσε δημοφιλές παραθεριστικό και οικιστικό κέντρο με εξοχικές κατοικίες να ξεπηδούν σε δρόμους με ονόματα ποιητών όπως Καβάφη και Λαμπάκη.
Δεν πρέπει να παραβλέψουμε βέβαια και το θερινό σινεμά που υπήρχε στην περιοχή για την ψυχαγωγία και την κοινωνική συναναστροφή των κατοίκων. Βρισκόταν στην οδό Καβάφη 28, ονομαζόταν «Γιάνκα» και διέθετε 500 θέσεις. Σχεδόν εξοχικός, τότε, ήσυχος κινηματογράφος που προφανώς όφειλε το όνομά του στον ομώνυμο δημοφιλή χορό της εποχής. Λειτούργησε 1965-1988. Σήμερα στη θέση του βρίσκεται πολυκατοικία.
Το σημείο που ήταν ο κινηματογράφος Γιάνγκα
Τη δεκαετία του ’50 το εργοστάσιο του Ναθαναήλ, που βρισκόταν στη θέση του τωρινού πάρκου Αγίου Ελευθερίου, μεσουρανούσε με κύρια δραστηριότητα την παραγωγή υφασμάτων και ειδών ρουχισμού.
Τη δεκαετία του ΄90 εκεί όπου κάποτε δέσποζε το εργοστάσιο που έδινε δουλειά σε περισσότερους από 1.200 εργαζόμενους τώρα έχει απομείνει τμήμα του παλαιού εργοστασίου, ενώ το υπόλοιπο έχει μετατραπεί σε πάρκο χάρη και στις προσπάθειες της ενορίας του Αγίου Ελευθερίου. Μετά από διαδικασίες που κράτησαν αρκετά χρόνια τελικά το κτίριο έκτασης περίπου 900 τμ. ανά όροφο περνάει στα χέρια του Δήμου Αθηναίων. Το 1997 ένας πνεύμονας πρασίνου για τον Άγιο Ελευθέριο δημιουργείται . Από τότε το πάρκο έχει αποτελέσει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των κατοίκων με πληθώρα κοινωνικών πρακτικών να εκτονώνονται σε αυτό.
Εργοστάσιο Ναθαναήλ στο παρελθόν
Η παρουσία της τοπικής βιοτεχνίας τα προηγούμενα χρόνια και η σχετικά μεγάλη αύξηση του πληθυσμού οδήγησε στη δημιουργία χώρων εμπορίου και αναψυχής που καθόρισαν το γενικότερο πρόσωπο του Αγίου Ελευθερίου, με μαγαζιά, καφετέριες, εστιατόρια, αθλητικά κέντρα κ.α.
Τα μέτωπα των πολυκατοικιών αποτελούν ένα σκληρό όριο που χαρακτηρίζει τους δρόμους και τα πλατώματα του πυκνού πολεοδομικού ιστού που απαλύνεται ωστόσο από τη φύτευση στους δρόμους.
Πάρκο Αγίου Ελευθερίου
Οι κάτοικοι της περιοχής συγκεντρώνονται στο πάρκο όπου δραστηριοποιούνται, κοινωνικοποιούνται και μαθαίνουν κώδικες συμπεριφοράς μέσα από την παρατήρηση αλλά και την επαφή με άλλους. Τα παιδιά μπορούν να κάνουν ποδήλατο στο πλακόστρωτο γύρω από το κεντρικό χώρο πρασίνου, να παίξουν μπάλα με τους φίλους τους, να ανακαλύψουν την ύπαιθρο και να αναπτύξουν αισθήματα επικοινωνίας και συνεργασίας με άλλα παιδιά. Οι γονείς κάθονται στα πεζούλια και τα παγκάκια για να προσέχουν τα παιδιά τους , να συζητούν με άλλους γονείς για θέματα που τους απασχολούν και να χαλαρώνουν από την καθημερινότητα. Τους μήνες που τα σχολεία είναι κλειστά και ο καιρός καλός το πάρκο είναι γεμάτο με παιδιά όλες τις ώρες της ημέρας και κυρίως τις απογευματινές.
Επίσης όλες τις ώρες της ημέρας μπορεί να συναντήσει κανείς ιδιοκτήτες σκύλων να βγάζουν βόλτα τα κατοικίδια τους και να συνομιλούν για την διατροφή και την περιποίηση τους.
Πάρκο Αγίου Ελευθερίου
Όπου υπάρχει σκιά και παγκάκι οι ηλικιωμένοι βρίσκουν καταφύγιο και απασχόληση παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα των γύρω τους και σχολιάζοντας κάθε τους ενέργεια.
Βέβαια το πάρκο θέλει ανάπλαση. Με σεβασμό στη σημερινή φύτευση, που σε πολλά μέρη του είναι ιδιαίτερα ψηλή και πολυετής. Χρειάζονται περισσότερα δέντρα όπως ψηλές λεύκες, πλάτανοι και ευκάλυπτοι. Σε μικρότερη κλίμακα να υπάρχουν πεύκα, ακακίες, κυπαρίσσια, φοίνικες νεραντζιές και μουριές.
Πάρκο Αγίου Ελευθερίου
Άλλο πάρκο είναι αυτό στο τέρμα Αχαρνών που συνορεύει με τους γύρω συνοικισμούς και Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας
Στη περιοχή του τέρματος Αχαρνών στα Πατήσια, υπάρχει αλσύλλιο με πεύκα και παγκάκια το οποίο περικλείεται από τις οδούς Αχαρνών-Σλήμαν-Βλαστού-Ρενιέρη.
Το αλσύλλιο αυτό αποτελεί σημαντικό πνεύμονα όχι μόνο για τη γειτονιά μας αλλά και για την ευρύτερη περιοχή, η οποία είναι πυκνοκατοικημένη και τη διασχίζουν μεγάλες οδικές αρτηρίες. Αυτό θέλει περαιτέρω αξιοποίηση.
Αλσύλλιο Αχαρνών-Σλήμαν-Βλαστού-Ρενιέρη
Άξιον να αναφερθεί είναι και ο μικρός κατάφυτος πεζόδρομος της οδού Ιακωβίδου, ανάμεσα στη Λεωφόρο Ιωνίας και στην Αχαρνών. Χαρούμενη νότα στον πεζόδρομο αποτελεί ο 7ος παιδικός σταθμός Άγιου Ελευθερίου του δήμου Αθηναίων καθώς και το μουσικό μεζεδοπωλείο και οι καφετερίες που προσφέρουν ξεκούραση και διασκέδαση στους θαμώνες τους.
Πεζόδρομος Ιακωβίδου
Κοντά στο ρέμα του Ποδονίφτη, κάτω από τον Άγιο Ελευθέριο Αχαρνών, στα όρια του Δήμου Αθηναίων, υπάρχουν οι αθλητικές εγκαταστάσεις του αθλητικού συλλόγου «Τρεις Αστέρες», με παιδική χαρά και 2 γήπεδα μπάσκετ, τσιμεντένιες εξέδρες και αποδυτήρια. Οι Τρεις Αστέρες είχαν συνδεθεί με την ιδιοκτησία του εργοστασίου που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αχαρνών και Κωστή Παλαμά, στον Άγιο Ελευθέριο. Η ιδιοκτησία του εργοστασίου, είχε καταλάβει από πολύ νωρίς ότι το να συνδέεις το όνομα της φίρμας με αθλητικές επιτυχίες και δραστηριότητες μόνο καλά μπορεί να αποδώσει. Έτσι κατά τη δεκαετία του 1950 έγινε ο βασικός χρηματοδότης του τότε «Αστέρα Πατησίων». Το σωματείο, όπως ήταν αναμενόμενο υιοθέτησε το λογότυπο της χορηγού εταιρείας στη φανέλα του, το οποίο αποτελούνταν από τρία αστέρια. Αυτά τα τρία αστέρια είναι εμφανή ακόμα και σήμερα, στο φουγάρο που βρίσκεται στο εγκαταλελειμμένο κτήριο της επιχείρησης στην οδό Αχαρνών. Από τότε η ομάδα έγινε γνωστή και καθιερώθηκε ως οι «Τρεις Αστέρες». Με το πέρασμα των χρόνων όμως, το εργοστάσιο οδηγήθηκε στην πτώχευση και οι ελλείψεις πόρων, οδήγησε το σωματείο στην παύση δραστηριοτήτων. Παρόλα αυτά όμως με το πείσμα ανθρώπων της περιοχής κατάφερε να επανιδρυθεί στα μέσα του `80, και έτσι σήμερα δραστηριοποιείται σε τοπικά πρωταθλήματα πολλών αθλημάτων (μπάσκετ –βόλεϊ-σκάκι) διατηρώντας πάντα ως σύμβολο του τα τρία αστέρια.
Στον περιβάλλοντα χώρο, η έλλειψη καθαριότητας, η απουσία καθισμάτων, βρύσης και πυροσβεστικών κρουνών, υποβαθμίζουν το πάρκο. Ίσως χρειάζεται η μετατροπή του ενός γηπέδου ή του χώρου της παλιάς παιδικής χαράς, ανάλογα με την πολεοδομική χρήση γης, σε κλειστό γήπεδο με την μέθοδο του μπαλονιού (ελαφρά και φτηνή κατασκευή).
Ποδονίφτης είναι η κοινή ονομασία παραποτάμου του Κηφισού ποταμού στις βόρειες παρυφές της Αθήνας. Ετυμολογικά, η ονομασία "Ποδονίφτης" προέρχεται από τα συνθετικά "πους" (πόδι) + "νίπτω=τρίβω, πλένω" που σημαίνει "πλένω τα πόδια μου". Η ονομασία του οφείλεται είτε από το γεγονός ότι τα λίγα εκεί νερά αρκούσαν μόνο στο νίψιμο των ποδιών είτε εκ του διασταυρούμενου εκεί δρόμου των Αχαρνών, που πριν να κατασκευασθεί η γέφυρα υποχρέωνε τους διερχόμενους να βρέξουν τα πόδια τους στα λίγα νερά του ποταμού προκειμένου να περάσουν απέναντι.
Επίσης το όνομα «Ποδονίφτης» έλαβε στην εν λόγω περιοχή και ο παλιός προσφυγικός συνοικισμός που σήμερα αποτελεί τον Δήμο της Νέας Φιλαδέλφειας. Στις αρχές του 20ού αιώνα στην περιοχή είχε διαμορφωθεί ιπποδρόμιο στο οποίο διεξάγονταν ιπποδρομίες και άλλοι αγώνες. Το στάδιο-ιπποδρόμιο εγκαινιάστηκε το Μάιο του 1902 με τη διεξαγωγή ιππικών, Γυμνικών και Ποδηλατικών αγώνων, που χαρακτηρίστηκαν ως άτυπο πανελλήνιο πρωτάθλημα.
Υπάρχουν ακόμα δύο εκδοχές για το τοπωνύμιο. Η πρώτη αναφέρει ότι ο χείμαρρος του Πεντελικού πήρε το όνομά του από τα παρακείμενα κτήματα της παλιάς οικογένειας Ποδονίφτη και η άλλη εκδοχή θέλει τον Ποδονίφτη να παίρνει το όνομά του από τα βρόμικα ποδάρια των φαντάρων από στρατιωτικές μονάδες της Αττικής, που μετά τα γυμνάσια που έκαναν εκεί, τα έπλεναν στο ρέμα...
Το ποτάμι ήταν καθαρό με πόσιμο νερό μέχρι το 1928, ενώ οι νοικοκυρές έπλεναν τα ρούχα τους μέχρι το 1944. Στις όχθες του διασώζονται σημαντικά μνημεία της βιομηχανικής ιστορίας της Αθήνας (κλωστοϋφαντουργία).
Ποδονίφτης στις όχθες
Το ρέμα Ποδονίφτη είναι χείμαρρος που πηγάζει από τις νοτιοδυτικές πηγές του Πεντελικού Όρους, κατέρχεται από το Πάτημα στο Χαλάνδρι από την Οδό Δούκισσας Πλακεντίας και από εκεί στη Φιλοθέη. Συμβάλλει με το Ρέμα Πολύδροσου και συνεχίζει από την Οδό Καποδιστρίου προς την Καλογρέζα, τη Νέα Ιωνία και τη Νέα Φιλαδέλφεια, χύνεται δε στον Κηφισό ποταμό στην περιοχή του Αγίου Ελευθερίου, μαζί με τα ποικίλα ρέματα που κατεβαίνουν από τις Αχαρνές. Μεγάλο τμήμα του ρέματος έχει καλυφθεί από το σχέδιο πόλης και είναι υπόγειο, ενώ έχει πλουτίσει με πράσινο τις περιοχές που διατρέχει.
Μπάζα και σκουπίδια στον Ποδονίφτη
Ποικιλίες ψαριών, νεροχελώνες, σπάνια είδη ερπετών και ενδημικών πτηνών και μια πλούσια χλωρίδα συνθέτουν τον φυσικό του πλούτο. Χελώνες, καρδερίνες, σουσουράδες, σπίνοι, αλκυόνες, πανύψηλα πλατάνια, άγριες τουλίπες και ορχιδέες συνθέτουν το φυσικό σκηνικό. Ωστόσο, σ’ αυτόν τον σπάνιας ομορφιάς φυσικό πλούτο υπάρχουν σκουπίδια, μπάζα και μια δυσάρεστη ενοχλητική μυρωδιά από τα αστικά λύματα κρυμμένων αποχετευτικών αγωγών και σκουπιδιών.
Δυστυχώς όμως, το προγραμματιζόμενο έργο τσιμεντοποίησης του Ποδονίφτη συνιστά έγκλημα, όχι μόνο σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, της αισθητικής του τοπίου, αλλά και της ποιότητας ζωής και ασφάλειας των πολιτών. Έχει μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στη χλωρίδα και πανίδα του ρέματος, στο μικροκλίμα της περιοχής, την ατμόσφαιρα, την αντιπλημμυρική προστασία των πολιτών κ.α
Χελώνα
Ποδονίφτης στην Περιοχή του Αγίου Ελευθερίου
Στα τέλη του Οκτώβρη του 1994, μετά από σφοδρή καταιγίδα δέκα ωρών, το ρέμα πλημμύρισε:
17 άνθρωποι πνίγηκαν στα ορμητικά νερά, ενώ εκτεταμένες περιοχές στη Νέα Φιλαδέλφεια, τη Νέα Ιωνία και τον Περισσό υπέστησαν τεράστιες καταστροφές... Το μέγα ζήτημα της απορροής των υδάτων από τα ρέματα άνοιξε δραματικά τότε. Ο Ποδονίφτης εγκιβωτίστηκε σε ένα μεγάλο μήκος του, αλλά έπειτα από προσφυγή δήμων και συλλογικοτήτων, το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε τον εγκιβωτισμό των τελευταίων 771 μέτρων του ρέματος.
Ποδονίφτης
Το γεφυράκι της οδού Χαλκίδος είναι παμπάλαιο και θα έπρεπε να αντικατασταθεί από μια νεώτερη, ομορφότερη και λειτουργικότερη γέφυρα, δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος δρόμος οδηγεί προς την έξοδο για την Εθνική-Κηφισό και προς το Άλσος Ν. Φιλαδέλφειας. Στο δε κομμάτι από αυτό το γεφυράκι μέχρι το επόμενο γεφυράκι (της οδού Νεϊγύ, 800 μέτρα παρακάτω), στην πλευρά της Αθήνας, υπάρχει μια τεράστια εγκαταλειμμένη αλάνα, με σπασμένα τα προστατευτικά κάγκελα προς το εγκιβωτισμένο ποτάμι και πολλά μπάζα και άλλα σκουπίδια στις παρυφές των τοιχίων, ενώ χρησιμοποιείται από πολλούς ως χώρος παρκαρίσματος, μιας και η περιοχή δεν έχει πάρκινγκ.
Επίσης μέχρι τον Κηφισό στις Τρείς Γέφυρες ο παραρεμάτιος χώρος διακόπτεται από παράνομες κατασκευές όπως στην οδό Καβάφη και Ζαφειροπούλου. Έτσι χρειάζεται να χαραχτεί η παραρεμάτιος ζώνη του ρέματος του Ποδονίφτη, να γκρεμιστούν όλες οι πρόχειρες κατασκευές που έχουν αναπτυχτεί και να καθαριστεί ο χώρος. Να διευθετηθεί η αποστράγγιση των όμβριων υδάτων της Καβάφη προς τον Ποδονίφτη και της Τσούντα, να γκρεμιστούν τα όποια αυθαίρετα, να οριοθετηθεί η κοίτη του ποταμού, να καθαριστεί και να ενωθούν τα διάσπαρτα παρκάκια, αλσάκια και πεζόδρομοι της περιοχής με το πάρκο Προμπονά και Ριζούπολης σε ένα ενιαίο πράσινο χώρο για άθληση και περπάτημα, που θα αποτελούσε πνεύμονα για την πόλη, ειδικά δεδομένου ότι το 5ο Διαμέρισμα έχει ακόμη ελεύθερους χώρους και υπέροχες γωνιές .
Η περιβαλλοντική ομάδα του 49ου Λυκείου Αθηνών με την συνδρομή του Υπουργείου Παιδείας ασχολήθηκε κατά το σχολικό έτος ’92-93 με τον Κηφισό ποταμό, που περνάει από την περιοχή του σχολείου και ο Ποδονίφτης παραπόταμος του Κηφισού. Είχε αναρτηθεί μία ιστοσελίδα για αυτό το σκοπό, η οποία όμως όταν κατασκευάστηκε η ιστοσελίδα του σχολείου εκ παραδρομής σβήστηκε.
Για αυτό παραθέτουμε μία περίληψη της εργασίας όπως βρέθηκε στα αρχεία του σχολείου. ΚΗΦΙΣΟΣ